Varlıktan Veriler

Tanrı, insanı zati nuruna ve bütün güzel adlarının nurlarına (zat ve esma), Marifet ve ilmine varis kılmıştır. İnançlı salikler – Tanrı yolunda yürüyenler- Peygamberlerin ve Velilerin Tanrısal ilmine, güzel ahlâkına varistirler. Çünkü gerçek varisler, Peygamberler ve Velilerdir. Bu büyükler, kendilerine uyanların manevi, kutsal babalarıdır. Bu sırdan, dış alemde de oğullar, babalarının mallarına varis olmuştur.Mal ve servette, verasetin nedeni bu hikmettendir. Veraset, İslam dininde haktır. Ancak, manevi veraset nasıl bir bağlılığa ve emeğe, çabaya dayanır ise ve manevi varidat, O büyüklere Hak tarafından hediye veya emekleri sonunda verilmiş ise, dış alemde de, baba olanın terekesinin (malı, serveti) emeğe ve hak ölçülere dayanması lazımdır. Yani, sömürü neticesi yığılmış bir meblağ olmamalıdır. Miras, murisin emeğe –hak- ölçülere- dayanan terekesinin varislere intikalidir. Eğer, emeğe dayanmayan bir meblağ var ise, bu meblağ batıldır. Batılın intikali de batıldır.

Kur’an “ Ve enleyse lil insani illa masea – İnsana emeğinden başka bir şey yoktur” ((Necm, 39) buyurmaktadır. Ayrıca, mal- mülkte işgücünden yoksun kişilerin hakkı vardır. Tanrı, Kur’an’da “Ta ki Ya Muhammed bu mal (kapital), yalnız zenginler arasında dolaşan mal olmasın” (Haşr, 7) demekle, Sure – i Haşr’da da bu durum, büyük bir açıklığa kavuşturulmuştur .

Ayrıca, Tanrı, Sure –i Yasin’in 47 nci Ayetinde “Müminler, Mümin olmayanlara, Tanrının sizi rızıklandırdığından yoksullara da verin, yani onlara yardım edin dediği zaman, kafirler, iman edenlere Tanrı onlara itam –yardım – edemez mi derler ve yardım edin, yoksulları gözetin diyen Mü’minlere, siz bu sözlerle apaçık dalalet –sapıklık- içindesiniz derler” buyurmak suretiyle, bu sosyal yardımlaşma, işgücünden yoksun kişileri, malülleri, fakirleri, yardıma muhtaçları görüp gözetme hususuna çok önem vermiştir. Toplumun ekonomik yaşantısı hususunda, sorumlu kişileri bu konuya eğilmekle görevlendirmiştir.

Kur’an, toplumun ekonomik yaşantısına çok önem vermiştir.

Kâzım Yardımcı