Varlık

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM...

"Külhüvallahü ehâd - De ki O Allah’tır, tekdir." (İhlas, 1)

....Hazret-i Kur’an Allah kelâmıdır. Kur’an’ın bir dış, bir de iç anlamı vardır. Dış anlamı geneldir, iç anlamı özeldir. İç anlamı çok derindir. Çok yüksek Tanrısal bir tefekküre dayanır. Kur’an, en yüksek bilimsel kitaptan daha bilimsel ve daha yüksektir. Bazı mollaların sandığı gibi O sadece okumakla bilinmez. Bu gün bir cebir, bir yüksek matematik ne kadar zor ise, Kur’an’ın gerçek anlamına ermek, onlardan çok daha zordur. Öyle Kur’an, bazı hocaların zannettiği gibi, Arapça gramerini bilmekle okunup anlaşılmaz. Bilhassa Tanrı tekliği ve Ruhaniyetle ilgili bölüm ve Âyetleri…

Halbuki Kur’an, insanlığı aydınlatsın, bilmediğimizi öğretsin diye geldi. Okuyup geçmemiz için gelmedi. Kur’an’ı anlayarak okumak, O’nun yüksek tefsiri olan İlâhiyat bilgini Velilerin eserini okumakla olur ve Rahman olan Allah, her yüzyılın başında Kur’an’ın yüksek anlamını tekrar rahmeti ile kullarına açar.

AHADİYET-TEKLİK

     **“De ki O Allah’tır, tekdir."** (İhlas, 1) Arapçada **Hu** –O, zamiridir. Şimdi, bu Hu –O- zamiri üstünde duracağız. Bilindiği gibi O zamirdir. Ben, sen, o gibi. O sıfat değildir. Zamir ise bir şeyin kendisi, varlığı demektir. Sıfat bir nesnenin nasıllığı ve niteliğidir. Meselâ gül zamirdir. Gülün kırmızılığı veya beyazlığı onun sıfatıdır. Bunun gibi, Hu -O- Tanrı’nın kendisidir, sıfatı değildir. Tanrı’nın Rahman –acıyıcı-, Afuv –af edici, Gafur-bağışlayıcı- ve benzeri adları, sıfatlarıdır. Hu, kendisinin vücududur, onun için Tanrı Kur’an’da, O Tanrı’dır ve O tektir -eşsizdir- buyurmuştur.